Wyrodna matka ze mnie.

Tak, jeszcze matką nie jestem, a już mianowałam siebie tytułem WYRODNEJ.
Wczorajsza rozpacz przed lustrem po dostrzeżeniu pierwszych rozstępów utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Jestem skupioną na sobie egoistką, która w czasie ciąży martwi się tym, jak wygląda. Przez cały okres ciąży egoistka ta starała się nie roztyć jak małe wielorybiątko i dała sobie maksymalną granicę 10 kg na plusie. O tym, że wielorybiątkiem z 10 kg zapasem była przed ciążą, i że teraz mogła zamienić się już tylko w płetwala błekitnego - nie, o tym nie wspomni. I pierwszy raz dopadły ją wyrzuty sumienia, że w takim czasie myśli o sobie.

Kremy, masowanie, rozcieranie, wklepywanie - w trzecim trymestrze zabiegi te przybrały na sile. Do końca drugiego trymestru wizyta na basenie była moim rytuałem powtarzanym dwa razy w tygodniu. Ćwiczenia 8-minutowe na pośladki nie sprawiają mi większych problemów, a może i uchronią mnie przed poporodowym efektem pośladków między kolanami. Nie obżeram się kompulsywnie mimo, że mam na to ogromną ochotę i od jakiegoś czasu marzę o zakupie tortu weselnego na mój własny, najmojszy użytek. I marzę o tym, żeby zjeść go w samotności, rozkoszując się każdym kęsem i nie dzieląc się z nikim. Zamiast tego pozwalam sobie raz w tygodniu - niedzielę - na kawałek ciasta z ulubionej cukiernio-piekarni.

Dużo mówię o sobie, psioczę Mariuszowi o moim planie treningowym, jaki mam zamiar wprowadzić po porodzie (po 5 tygodniach). Gdy tylko będzie to możliwe, wrócę do pływania. Zrzucić nadprogramowe kilogramy mam zamiar.


I tak dopadły mnie dziś wyrzuty sumienia, czy nie za dużo w tym wszystkim mnie? Czy nie poświęcam zbyt wiele uwagi sobie i temu jak wyglądam. Dookoła też wszyscy próbują utwierdzić mnie w przekonaniu, że to wszystko nieistotne, że przecież CIĄŻA, DZIECKO.
Przecież nie musisz smarować się balsamami - rozstępy to sprawa związana rzekomo z genami i żadne masaże sraże rady temu nie dadzą.
No zjedzże to ciasto, tę czekoladę, przecież jesteś w ciąży musisz jeść.
Obiad niedokończony? Nie masz już apetytu? Najedzona? Ale jak to tak w ciąży?

Ano kurna tak. Czas ciąży to nie jest czas w którym zapomina się o sobie. Nie jest to czas 9 miesięcznej amnezji, kiedy nie pamiętamy, że istnieje takie słowo jak "ja". I smarować się będę, balsamować, nawet jak już te rozstępy pojawią się na moim cele i cały mój brzuch pokryją. Będę się smarować. I nie będę w siebie wciskać na siłę jedzenia tylko po to, żeby przytyć tyle, ile ciotki-klotki w czasie swoich ciąż nabrały masy. A i planować mogę co po ciąży zamiar mam robić - od planowania nikt nie zginął. Życie i Kajtula zweryfikują moje plany, może faktycznie nie znajdę na nic czasu, może faktycznie mój mężczyzna okaże się skończonym dupkiem i nie zaopiekuje się synusiem jednocześnie nie dając mi możliwości na moje treningi czy basen. Ale to pokaże czas. Wychodzę z założenia, że lepiej jest zaplanować sobie co się będzie robić i ewentualnie się rozczarować, niż całkowicie się poddać i nawet nie podejmować kroków ku realizacji swoich planów.

Trochę egoizmu nie zaszkodzi.



p.s. kilka zdjęć z ostatniego jesiennego spacerku :)